کد مطلب:152102 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:289
باز شدن درهای حرم امیرالمؤمنین به روی عزاداران امام حسین در شب عاشورا
این قضیه توسط شهید بزرگوار، آیت الله سید عبدالحسین دستغیب قدس سره نقل شده است:
در اوقات مجاورت ما در نجف اشرف، در ماه محرم 1358 ه ق از طرف حكومت وقت عراق اكیدا از قمه زدن و سینه زدن و بیرون آمدن دسته جات منع شده بود.
در شب عاشورا، برای اینكه در حرم مطهر و صحن شریف سینه زنی نشود؛ از طرف حكومت عراق در اول شب درهای حرم و رواق و همچنین درهای صحن را بستند. آخرین دری را كه مشغول بستن آن بودند، در قبله بود كه یك لنگه ی آن را بسته بودند و ناگهان جمعیت عزاداران سینه زن هجوم آوردند و وارد صحن شدند و رو به حرم مطهر آوردن و چون درها را بسته دیدند، در همان ایوان مشغول عزاداری و سینه
زنی شدند.
ناگهان عده ای شرطی (پلیس) همراه با رئیس آنها آمدند و آن رئیس با چكمه ای كه به پا داشت در ایوان آمد و بعضی را كتك زد و امر كرد آنها را بگیرند. سینه زنها بر او هجوم آوردند و او را بلند كردند و در صحن انداختند و سخت او را مجروح و ناتوان ساختند و چون دیدند ممكن است قوای دولتی تلافی كنند و بالاخره مزاحمشان شوند؛ با كمال التجاء و شكستگی خاطر، همگی متوجه ی در بسته ی حرم مطهر شدند و به سینه می زدند و می گفتند: (یا علی فك الباب) یا علی در را باز كن؛ ما عزاداران فرزند امام حسین علیه السلام هستیم.
پس ناگهان در یك لحظه، درهای حرم و رواق و صحن گشوده شد و میلهای آهنین كه بین درها و دیوارها بود، وسط آن بریده شده بود! خلاصه همه ی سینه زنان وارد حرم مطهر شدند.
سایر نجفی ها نیزكه از این اعجاز با خبر می شوند، همگی در صحن و حرم جمع می شوند و شرطی ها پنهان می گردند و موضوع را به بغداد گزارش می دهند و از بغداد دستور داده می شود كه مزاحم آنها نشوند.
در آن سال در نجف و كربلا بیش از سالهای گذشته اقامه عزاداری شد و این معجزه ی باهره را شعراء در اشعار خود نقل نمودند و منتشر ساختند. یكی از فضلای عرب، اشعار یكی از شعرا را بر لوحی نوشته بود و به دیوار حرم مطهر چسباند و آن اشعار این است. [1] .
من لم یقر بمعجزات المرتضی علیه السلام
صنو النبی صلی الله علیه و آله و سلم فلیس بمسلم
فتحت لنا الأبواب راحة كفه
اكرم بتلك الراحتین و انعم
اذ قد ارادوا منع ارباب العزاء
بوقوع ما یجری الدم بمحرم
فاذا الوصی براحتیه ارخوا
او ما ففك الباب حفظا للدم
در اوقات مجاورت ما در نجف اشرف، در ماه محرم 1358 ه ق از طرف حكومت وقت عراق اكیدا از قمه زدن و سینه زدن و بیرون آمدن دسته جات منع شده بود.
در شب عاشورا، برای اینكه در حرم مطهر و صحن شریف سینه زنی نشود؛ از طرف حكومت عراق در اول شب درهای حرم و رواق و همچنین درهای صحن را بستند. آخرین دری را كه مشغول بستن آن بودند، در قبله بود كه یك لنگه ی آن را بسته بودند و ناگهان جمعیت عزاداران سینه زن هجوم آوردند و وارد صحن شدند و رو به حرم مطهر آوردن و چون درها را بسته دیدند، در همان ایوان مشغول عزاداری و سینه
زنی شدند.
ناگهان عده ای شرطی (پلیس) همراه با رئیس آنها آمدند و آن رئیس با چكمه ای كه به پا داشت در ایوان آمد و بعضی را كتك زد و امر كرد آنها را بگیرند. سینه زنها بر او هجوم آوردند و او را بلند كردند و در صحن انداختند و سخت او را مجروح و ناتوان ساختند و چون دیدند ممكن است قوای دولتی تلافی كنند و بالاخره مزاحمشان شوند؛ با كمال التجاء و شكستگی خاطر، همگی متوجه ی در بسته ی حرم مطهر شدند و به سینه می زدند و می گفتند: (یا علی فك الباب) یا علی در را باز كن؛ ما عزاداران فرزند امام حسین علیه السلام هستیم.
پس ناگهان در یك لحظه، درهای حرم و رواق و صحن گشوده شد و میلهای آهنین كه بین درها و دیوارها بود، وسط آن بریده شده بود! خلاصه همه ی سینه زنان وارد حرم مطهر شدند.
سایر نجفی ها نیزكه از این اعجاز با خبر می شوند، همگی در صحن و حرم جمع می شوند و شرطی ها پنهان می گردند و موضوع را به بغداد گزارش می دهند و از بغداد دستور داده می شود كه مزاحم آنها نشوند.
در آن سال در نجف و كربلا بیش از سالهای گذشته اقامه عزاداری شد و این معجزه ی باهره را شعراء در اشعار خود نقل نمودند و منتشر ساختند. یكی از فضلای عرب، اشعار یكی از شعرا را بر لوحی نوشته بود و به دیوار حرم مطهر چسباند و آن اشعار این است. [1] .
من لم یقر بمعجزات المرتضی علیه السلام
صنو النبی صلی الله علیه و آله و سلم فلیس بمسلم
فتحت لنا الأبواب راحة كفه
اكرم بتلك الراحتین و انعم
اذ قد ارادوا منع ارباب العزاء
بوقوع ما یجری الدم بمحرم
فاذا الوصی براحتیه ارخوا
او ما ففك الباب حفظا للدم
[1] داستانهاي شگفت ص 136 - كرامات الحسينيه، ج1، ص 49.